تاریخ انتشار :  06,دسامبر 2015 دسته بندی : :  مطالب آموزشی
صفحه آموزش خانه مهر به زودی راه اندازی می شود

111148_631

دانستنی های قبل از ازدواج

ازدواج تنها راه ایجاد یک بنیان طبیعی و مشروع برای خانواده است. اما مفهوم دقیق و طبیعت حقوقی خواستگاری چیست؟ آیا اقدام زن به خواستگاری از مرد هم پذیرفتنی است؟ قلمرو و شرایط ارتباط و برخورد دختر و پسر در جریان خواستگاری چیست؟ رابطه زن و مرد در این مجال چگونه است؟و…

نامزدی ، ازدواج، عشق

ازدواج تنها راه ایجاد یک بنیان طبیعی و مشروع برای خانواده است. بنابراین زن و مردی که خود را آماده پذیرفتن مسئولیت می بینند، کسانی که خود را شایسته پدر و مادر شدن می دانند و آنان که عشق خود را به هم جاودانه می پندارند، به امضای این پیمان تن می دهند.

نکاح به عنوان یک تاسیس حقوقی- قانونی، دارای مراحلی است. خواستگاری اولین مرحله این پیمان است، رسمی کهن و ریشه دار که همواره محور توجه قانون بوده است.‏ اما مفهوم دقیق و طبیعت حقوقی خواستگاری چیست؟ آیا اقدام زن به خواستگاری از مرد هم پذیرفتنی است؟ قلمرو و شرایط ارتباط و برخورد دختر و پسر در جریان خواستگاری چیست؟ رابطه زن و مرد در این مجال چگونه است؟

خواستگاری با چه محدودیت و موانع شرعی یا قانونی روبه رو است؟ در نامزدی چه حقوقی برای طرفین است؟ با چه کسانی نمی شود ازدواج کرد؟ در ادامه، با بعضی از قوانین حقوقی خواستگاری و نامزدی بر مبنای قانون مدنی آشنا می شویم.

خواستگاری و محدودیت هایش

• از هر زنی می توان برای ازدواج خواستگاری کرد، مگر اینکه اساسا آن مرد با آن زن نتواند ازدواج کند؛ مثلا آن زن شوهر داشته باشد یا اینکه محارم نسبی مانند مادر یا خواهر یا از محارم سببی مانند مادرزن آن مرد باشد.

• اگر مردی به زنی که به هر علتی نمی تواند با او ازدواج کند و این نتوانستن ناشی از یک حکم شرعی یا قانونی باشد، وعده و قول ازدواج بدهد، این پیمان باطل و فاقد اثر است و زن نمی تواند آن مرد را به ازدواج با خود مجبور کند. (ماده ۱۰۳۴ قانون مدنی)

• نکته: اگر مردی با وعده ازدواج دختری را فریب دهد و از این طریق خسارت مادی یا معنوی به وی وارد آورد، دختر می تواند جبران خسارت وارده به خود را درخواست کند و مرد ضامن جبران این خسارت است.

وقتی نامزدی هم قانون و قاعده دارد

• اگر مردی به زنی وعده ازدواج بدهد و با او پیمان نامزدی ببندد، این وعده بین آنها برای ایجاد رابطه زوجیت کافی نیست و برای این رابطه حتما باید عقد نکاح جاری شود.

• صرف وعده ازدواج برای ایجاد رابطه زوجیت بین طرفین کافی نیست، حتی اگر طرفین در مورد مهریه هم با یکدیگر توافق کرده باشند و مرد نیز قسمتی از مهریه یا تمام آن را به زن پرداخت کرده باشد.

• اگر مردی به زنی که به هر علتی نمی تواند با او ازدواج کند و این نتوانستن ناشی از یک حکم شرعی یا قانونی باشد، وعده و قول ازدواج بدهد، این پیمان باطل و فاقد اثر است و زن نمی تواند آن مرد را به ازدواج با خود مجبور کند

• تا زمانی که عقد نکاح بین طرفین جاری نشده است، هر یک از طرفین می توانند از انجام وصلت امتناع نمایند و طرف دیگر به هیچ وجه نمی تواند وی را مجبور به ازدواج با خود کند، حتی اگر به یکدیگر قول ازدواج داده باشند و در مورد مسایلی مانند مهریه نیز با هم توافق کرده باشند. (ماده ۱۰۳۵ ق. م)

• اگر مردی به زنی وعده ازدواج بدهد، اما با وی ازدواج نکند، زن به صرف امتناع مرد از وصلت با وی نمی تواند مطالبه خسارت نماید، مگر اینکه ثابت نماید که مرد بدین وسیله او را فریب داده و به او خسارتی وارد کرده است یا اینکه از او سوء استفاده ای نموده است. (ماده ۱۰۳۵ قانون مدنی و ماده ۹ قانون مسئولیت مدنی)

• اگر بین دختر و پسری وعده ازدواج صورت گرفته باشد و برای این تعهد هم وجه التزامی تعیین شده باشد که مثلا اگر پسر به تعهد خود برای ازدواج با دختر عمل نکرد باید مبلغ فلان ریال به دختر بپردازد، دختر نمی تواند در صورت امتناع پسر از وصلت با وی، این وجه التزام را از او مطالبه کند.

• نکته: اگر دختر و پسری به یکدیگر برای آینده قول ازدواج بدهند، این تعهد به تنهایی آنها را زن و شوهر نمی کند. بنابراین هر گونه رابطه نامشروع بین آنها موجب مجازات مقرر در قانون مجازات اسلامی در این مورد است. این مجازات در صورتی که عمل بین آنها حکم زنا داشته باشد، برای بار اول صد ضربه شلاق از باب حد زنا و اگر رابطه نامشروع کمتر از زنا باشد، تا ۹۹ ضربه شلاق از باب تعزیر برای هر یک از طرفین خواهد بود.

• نکته: اگر دختر و پسری با یکدیگر رابطه نامشروع داشته باشند، دختر نمی تواند از دادگاه الزام و اجبار پسر را برای جاری نمودن صیغه ازدواج درخواست کند.

قوانینی درباره بر هم خوردن نامزدی

بهم زدن نامزدی

• در صورتی که دو نفر با یکدیگر پیمان نامزدی بسته باشند و قول ازدواج به یکدیگر داده باشند و این ازدواج واقع نشود، طرفین می توانند هدایایی را که در طول دوران نامزدی به یکدیگر داده اند از یکدیگر مطالبه نمایند. اگر عین این هدایا موجود نباشد، طرفین می توانند قیمت هدیه را از طرف مطالبه کنند، مگر اینکه هدیه قابل نگهداری نباشد و مصرف شدنی باشد، مانند مواد خوراکی یا اینکه اگر قابل نگهداری است، بدون تقصیر طرف از بین رفته باشد، مثلا انگشتر طلایی را که هدیه گرفته در اثر تصادف مفقود شود. (ماده ۱۰۳۷)

• در مورد هدایای قبل از دوره نامزدی، فقط در صورتی می توان هدیه را مطالبه کرد که خود آن هدیه موجود باشد و در آن نیز تغییری از ناحیه هدیه گیرنده صورت نگرفته باشد. (ماده ۸۰۳)

• نکته: طرفین می توانند نامه هایی را که در دوران نامزدی برای یکدیگر فرستاده اند از طرف مقابل استرداد کنند، اما اگر این نامه ها از بین رفته باشد، نمی توان از این بابت خسارتی مطالبه کرد.

هزینه ها بر عهده کیست؟

• هزینه عقد و ازدواج عرفاً بر عهده شوهر است. بنابراین در صورت جدایی طرفین، مرد نمی تواند این هزینه ها را از زن مطالبه کند.

• در صورتی که مرد چیزی به عنوان شیر بها برای ازدواج به زن داده باشد اما این وصلت صورت نگیرد، می تواند این مبلغ را از زن پس بگیرد.

• اگر یکی از نامزدها فوت کرده باشد، طرف دیگر نمی تواند قیمت هدایایی را که به نامزد فوت شده داده است مطالبه کند و فقط در صورتی که خود هدایا موجود باشد، حق مطالبه آنها را خواهد داشت.

منبع:تبیان

 

 

 


دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.


اخبار
گزارش تصویری


کپی رایت 2015 :: کلیه حقوق متعلق به موسسه خانه مهر نمایندگی انجمن مطالعات خانواده کشور می باشد

طراحی سایت و توسعه : ناوک آسیا